Chapter 2

Ishardi 

     Obróciłam się przed lustrem, oglądając się z każdej strony. Nie czułam się nigdy zbyt pewnie w sukienkach, chociaż lubiłam je czasami nosić. Tę kupił mi Zayn kilka tygodni temu, upierając się, że będzie idealna na nasze imprezy.

     Wygładziłam lejący materiał z przodu. Sukienka sięgała mi zaledwie do połowy uda, ale była naprawdę piękna. Odkrywała mi całe plecy, dekolt również był dosyć spory, przebiegając wąsko do mostka. Całe ramiona również miałam odkryte. Cienki, chłodny materiał był opięty w pasie, a dolna część była luźna i falowała przy moim najmniejszym ruchu.

Idealna sukienka na takie okazje. Czarna, delikatna i zakrywająca tylko dokładnie tyle, ile powinna.

     Drzwi do mojego pokoju się otworzyły, więc szybko wskoczyłam w czarne szpilki na czterocalowym obcasie. Ostatni raz wygładziłam nerwowo satynę i spojrzałam na stojącego naprzeciwko Zayna z uśmiechem.

 -Wow - wydukał, mierząc mnie dokładnym spojrzeniem od stóp do głów. -Wyglądasz cudownie.

 -Sam wybierałeś - powiedziałam, podchodząc do niego, całując na powitanie i zostawiając krwistoczerwony ślad szminki. -Mnie też się wydaje, że wyglądam niczego sobie.

 -Możesz chodzić tak ubrana codziennie - zamruczał, ponownie mnie całując.

Odsunęłam się ze śmiechem.

 -Hola, tygrysie, mamy gości!

 -No i? - objął mnie w pasie i przyciągnął do siebie.

 -I jak mi zniszczysz mojego pięknego koka z loków i makijaż, który robiłam prawie godzinę, to wykopię cię za okno.

 -Ej, gołąbeczki!

     Odwróciłam się w stronę drzwi, uwalniając na moment z uścisku Zayna, który za chwilę objął mnie z tyłu. Uśmiechnęłam się do Shay stojącej na progu, która gwizdnęła na mój widok.

 -No, no, ładnie się urządziłeś, Malik - rzuciła, szczerząc się do mnie. -Skoro Rax tak się odwaliła, to musi być coś, nie uważasz? Marsz do salonu!

     -Uwaga, ogłoszenie parafialne! - krzyknęłam, stukając w kieliszek wina, który miałam w ręku, i wstając z kolan Zayna.

     Wszyscy zgromadzeni spojrzeli na mnie, milknąc. Uśmiechnęłam się do wszystkich po kolei, a Niall i Shay wymienili porozumiewawcze spojrzenie; ta dwójka wiedziała już, co mam do ogłoszenia, bo Niall był u nas kiedy wpadłam powiedzieć wszystko przyjaciółce.

 -Dzisiaj dowiedziałam się czegoś, co z pewnością całkowicie odmieni moje, i jak mi się wydaje trochę także wasze życie - oświadczyłam, zatrzymując spojrzenie na sekundę dłużej na Zaynie.

 -O mój Boże! - wykrzyknął nagle Louis, a ja aż podskoczyłam.

 -Co?

 -Jesteś w ciąży!

Zayn pacnął go w tył głowy, a Harry posłał mojemu narzeczonemu złowrogie spojrzenie.

 -Nie jestem w ciąży! - fuknęłam, patrząc po sobie. -No bo chyba nie wyglądam?

 -Czy ja w...

Zayn znów przydzwonił mu w głowę.

 -Hamuj się, kolego, mówisz o mojej przyszłej żonie!

 -A to moja wina, że to wszystko się tak układa?

 -Dosyć! - zarządziłam, próbując trzymać fason i nie stracić uśmiechu. Louis miał tendencję do wpieprzania się w totalnie wszystko w każdym momencie swojego życia, ale to było dosyć zabawne. -Zmierzam do tego, że dzisiaj pojechałam do swojej wytwórni płytowej i podpisałam kontrakt.

 -Znaczy się, przedłużyłaś okres próbny? - zapytał Liam, patrząc na mnie.

 -Nie - uśmiechnęłam się promiennie, unosząc kieliszek. -Podpisałam kontrakt płytowy i od przyszłego tygodnia wchodzę do studia.

     Nagle wszystko stało się jednocześnie. Zayn poderwał się z miejsca i przytulił mnie do siebie, zasypując pocałunkami. Liam i Harry gratulowali mi, również wstając, a Louis gwizdnął przeciągle i zaczął bić brawo, do którego dołożył się Niall. Shay otworzyła butelkę białego wina i rozlała w nowe kieliszki, rozdając każdemu.

Wznieśliśmy toast, przez następne dwie godziny rozmawiając o mojej karierze.

Shay

     Z westchnieniem spojrzałam na swoje odbicie w dużym lustrze na korytarzu, gdy szłam za Zaynem i Rax do salonu. Nie stroiłam się jakoś szczególnie. Swój t-shirt zamieniłam po prostu na białą bluzkę na cienkich ramiączkach, z dość sporym dekoltem. Nie fatygowałam się nawet z założeniem szpilek, bo i tak za parę minut wylądowałyby w kącie salonu. Co jak co, ale doskonale wiem, że na tych naszych imprezach już po kilkudziesięciu minutach ciężko jest utrzymać  pion na boso, a co dopiero w obcasach. No a poza ty, to wieczór Rax. Ona powinna tutaj błyszczeć. I niezaprzeczalnie to robi.

     Kiedy weszłam do salonu, wszyscy już się porozsadzali wygodnie na fotelach i kanapach, dyskutując o czymś wesoło i popijając pierwsze drinki, których na pewno nie zabraknie, patrząc na to, ile tego wszystkiego kupiła moja przyjaciółka.

- Shay, kociaku! – zawołał do mnie Louis uśmiechając się szeroko, a mi przemknęło przez myśl, że może wypił coś jeszcze zanim do nas przyszli. – Chodź tutaj.

- No co tam? – mruknęłam obserwując jak ściskają się z Hazzą, żebym mogła usiąść między Lou, a siedzącym obok niego Niallem, ale ja z niewinnym uśmieszkiem wybrałam kolana blondyna. Usiadłam na nich bokiem i objęłam ramieniem szyję swojego chłopaka, a ten tylko pocałował mnie w policzek i wrócił do rozmowy z Liamem.

- Jesteście uroczy – Zayn posłał nam przesłodzony uśmieszek, na który wywróciłam oczyma.

- Spójrz na siebie, Zaynee – Próbowałam zrobić taką samą minę, patrząc na obejmujących się narzeczonych,  a mulat poruszył jedynie zabawnie brwiami.

- Jak praca w radiu? – zainteresował się Lou, który miał swój wkład w załatwienie mi tej posady.

- Boże, uwielbiam ją! Jest genialna – ożywiłam się, a Rax westchnęła z rozbawieniem i mogę się założyć, że mruknęła coś w stylu „zaczyna się”, na co Zayn zareagował śmiechem. – Ludzie są niesamowici i absolutnie uwielbiam Nicka Grimshawa! Jest niezaprzeczalnie uroczy i…

- Brzmisz jak zakochana nastolatka – wtrąciła mi się Rax, co wywołało śmiech reszty, a ja poczułam jak Niall mocniej obejmuje mnie w pasie. – Gadasz o nim 24/7.

- Nie prawda – syknęłam. – Po prostu Grimmy jest świetny i kochany. Dziś siedziałam z nim przez całą jego audycję. Piliśmy kawę i gadaliśmy. Jest… Mogę się od niego cholernie dużo nauczyć i…

- Jest wielu innych dziennikarzy od których możesz się uczyć – zauważył Niall – I dziennikarek.

- A ja się zgadzam z Shay. Grimmy jest genialny -  odezwał się Hazz, na co posłałam mu wdzięczny uśmiech.

- Widzisz? – mruknęłam do blondyna wstając z jego kolan i wciskając się między Hazzę a Lou. – Nick wspominał, że się kumplujecie.

- Przyjaźnimy się praktycznie od samego początku. Poznaliśmy się na jakiejś imprezie i jakoś od razu przypadliśmy sobie do gustu.

- Byle nie za bardzo – mruknął Louis, a mi przypomniało się, że kiedyś coś wspominał o jakimś dziennikarzu geju.

- To o Nicka byłeś zazdrosny wtedy jak się spotkaliśmy zimą? – spytałam spoglądając na przyjaciela, który wciągnął nagle powietrze i posłał mi piorunujące spojrzenie.

- Nie byłem zazdrosny – syknął, a ja poczułam jak obok mnie Harry przesuwa się, żeby pewnie lepiej widzieć swojego chłopaka.

- Owszem, byłeś. – Upierałam się. – Mówiłeś, że…

- Spójrz na swojego zazdrośnika, co? – warknął Louis zasłaniając mi usta jedną ręką, a drugą sięgając po stojące na stoliku piwo.

- Nie jestem za… - zaczął Niall.

- Jesteś – zaśmiała się Ishardi patrząc z pobłażaniem na naszą czwórkę.

     Impreza na dobre się rozkręciła tuż po tym, jak Ishardi ogłosiła wszystkim, że zdobyła wreszcie swój wymarzony kontrakt płytowy i od poniedziałku zaczyna nagrywanie, a później jeszcze trzy razy zapewniła Louisa, że na pewno nie spodziewają się z Zaynem dziecka. Nie mam pojęcia co mojemu przyjacielowi odwaliło tak nagle z tym pomysłem, ale cóż. Nie będę ukrywać, że po tym tekście z odmienianiem życia mnie też przemknęła przez myśl ta opcja, ale nie miałam odwagi powiedzieć tego na głos.

Raz, w jakiejś rozmowie z Rax, wspomniałam coś o ty, żeby się z Zaynem pilnowali, bo skoro tak się pospieszyli z zaręczynami, żeby się nie okazało za kilka tygodni, że Ishardi zostanie matką zanim dąży skończyć dwadzieścia jeden lat. Ale na tą uwagę jedynie zarobiłam groźne spojrzenie i minę mówiącą „nie wpieprzaj się”, a później temat sam w sobie, zniknął gdzieś w natłoku codziennych spraw.

     Po dokończeniu z chłopakami wakacyjnej trasy, ja zajęłam się szukaniem pracy, a później samą pracą w BBC Radio One, a Rax wróciła do studia nagraniowego, żeby dopełnić poprzedni kontrakt i starać się, w najgorszym wypadku, o kolejny kontrakt próbny. Do tego doszły moje randki z Niallem, w każdej wolnej chwili, tak samo jak te Ishardi i Zayna, i tak właśnie, sama nie wiem kiedy umknęła mi cała jesień, którą tak uwielbiam w Londynie. Czasem miałam wrażenie, że odsuwałyśmy się trochę od siebie z Rax, ale kiedy później patrzyłam na nią i Zayna, zdawałam sobie sprawę, że już nie jestem tylko ja w jej małym światku i część moich obowiązków przejął teraz  Malik, z czym nie czułam się jakoś źle. To nie znaczy oczywiście, że zapomniałam mu to co się działo na początku ich znajomości. Nadal uważnie go obserwuję i jestem skłonna go zamordować jak spieprzy ten związek, ale chyba mimo wszystko coraz bardziej zaczynam wierzyć że im się uda, i przede wszystkim, z każdym dniem coraz mocniej trzymam za nich kciuki.

- Co taka zamyślona? – Koło mnie, z butelką wina w dłoni, pojawił się Louis, a jego postawa wskazywała na to, że jest już lekko wstawiony. W sumie, to tak jakbym ja nie była.

- A nie ważne. – Machnęłam ręką uśmiechając się pogodnie i spychając na bok swoje myśli. To nie czas na rozmyślania, mieliśmy świętować przecież.

- Myślisz, że długo im zajmie pobranie się? – spytał Lou, siadając ze mną pod ścianą i upijając duży łyk wina prosto z butelki. – Zayn nieźle wpadł.

- A Rax to nie? – spytałam przejmując z rąk przyjaciela butelkę. – Daję im nie więcej niż rok i będziemy szaleć na weselu.

- Myślisz? – Louis uśmiechnął się szeroko. – A może i jakiś maluszek po drodze się trafi?

- Jezu, Lou – jęknęłam. – Jak chcesz dziecka, to sobie zrób, co?

- No bardzo mi przykro, ale Hazza nie może zajść w ciążę. – posłał mi cyniczne spojrzenie i zabrał wino.

- Jestem pewna, że znalazłaby się jakaś faneczka, która urodziłaby wam małego Loczka – mruknęłam, a Lou zgromił mnie wzrokiem upijając wino.

- Weź się lepiej zajmij Niallerem, co? – mruknął Lou. – W ogóle jak u Was?

- Nie narzekam – uśmiechnęłam się na wspomnienie mojego chłopaka.

- Non stop siedzicie razem – Louis zaśmiał się głośno. – Jesteście tacy sami jak Zayn i Rax.

- O wypraszam sobie – zawołałam – Nie jesteśmy tak słodcy jak oni – wskazałam palcem na całującą się parkę, która, jak mi się wydaje, na moment zapomniała o tym, że nie są sami.

- Niewiele wam brakuje szczerze mówiąc. – mruknął, a ja szturchnęłam go w bok. – A jak wam się układa, no wiesz… za zamkniętymi drzwiami? – uśmiechnął się niewinnie.

- Co? – spojrzałam na niego oczyma jak ćwierćdolarówki, czując, że na moje policzki wkradają się rumieńce. – Jezu, Louis, nie spytałeś o to. – schowałam twarz w dłoniach.

- Dlaczego nie? Jesteśmy przyjaciółmi, możemy roz…

- Lou, nie będę z tobą o tym rozmawiać – wymamrotałam. – A przynajmniej nie będę dopóki jestem trzeźwa.

- No jak tam chcesz – zaśmiał się Lou i dał mi wino, którego chętnie się napiłam, po czym razem wróciliśmy do towarzystwa, które widocznie nieźle się bawiło. – Pogadamy później. – Uśmiechnął się zadziornie, a potem skierował się w stronę Hazzy.